Pınar Yavaş
Yeni eğitim-öğretim yılı kapıdayken, içimdeki o tanıdık kaygı yine kendini gösterdi: “Bu yıl kaç çocuk, elimizde kalem, defter olmadan, sırtında bomboş bir çanta ile okula başlayacak?” Bir çocuğun gözlerindeki o pırıltıyı, o umudu eksik görmek, kelimenin tam anlamıyla yüreğime oturan bir sızıydı. İşte tam da bu düşüncelerle, kalbi iyilikle dolu dostlarımla, Harmandalı İnönü Mahallesi Muhtarı Pınar Yiğitoğlu ve Harmandalı Gazi Mustafa Kemal Atatürk Mahallesi Muhtarı Sevcan Yelman ile bir araya geldim. “Hadi” dedik, “el ele verelim, bu umudu birlikte yeşertelim!”
Ve süreç başladı… Kısa sürede tam 100 çocuğumuza ulaştık. Hazırlanan her çanta, her defter, her kalem için zihnimde tek bir sahne canlanıyordu: Sırtına o çantayı takan, defterine ilk satırını yazan bir çocuğun yüzündeki o kocaman gülümseme… Tıpkı bir papatya gibi saf, tertemiz ve umut dolu. Biliyoruz ki iyilik, bazen devasa bir dağı kaldırmak değil, küçük bir taşı yerinden oynatmaktır. Mevlânâ’nın o bilgece sözleri gibi: “Bir mum, diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez.” Bizim yaptığımız da tam olarak buydu; küçücük bir destekle, bir çocuğun dünyasında kocaman bir aydınlık yakmak.
Bana çocukluğumdan beri anlatılan o meşhur denizyıldızı hikayesini hatırlattı bu çabamız. Sahile vuran binlerce denizyıldızını tek tek denize atan o çocuğa yaşlı adamın dediği gibi: “Ne yapıyorsun evladım? Hepsini kurtaramazsın ki!” Çocuğun cevabı ise hala kulaklarımda: “Belki hepsini kurtaramam ama onun için her şey değişti.” Bizim çabamız da tam olarak buydu. Dünyayı belki tek başımıza değiştiremeyiz ama dokunduğumuz bir kalp, bir çocuk için her şeyi değiştirebilir.
Bu iyilik zincirinde yanımızda olan tüm destekçilerimize; ailelerimize, dostlarımıza, kıymetli mükelleflerimize, arkadaşlarımıza ve NHaber İzmir’e minnettarım. Çünkü biliyoruz ki iyilik, yalnızken küçük bir kıvılcım olabilir ama birlikteyken dev bir çınar gibi büyür. Hayatta en büyük mucizeler, gösterişli şeyler değildir. Bazen bir bardak su, bazen yaşlı bir elin tutulması, bazen bir çocuğun saçının okşanmasıdır en büyük mucizeler.
Çünkü iyilik bulaşıcıdır; bir kalbe dokunduğunda, başka kalplerde de filizlenir. Ve unutmayalım ki, Mevlânâ’nın dediği gibi: “İyilik eden, aslında kendine iyilik eder.” Bir çocuğu gülümsetmenin, sadece onun hayatını değil, bizim de kalplerimizi nasıl güzelleştirdiğini yaşayarak gördük. Çünkü bir çocuğun mutluluğu, insanlığın yarınlarını aydınlatan en parlak ışıktır. Ne mutlu bu ışığa ortak olabilenlere…
YORUMLAR