NHABERİZMİR – İzmir’in Menderes ilçesi Kuyucak Mahallesi’nde, çevrecileri ve bölge halkını endişelendiren yeni bir mermer ocağı projesi gündeme geldi. 24,9 hektarlık bir alanda kurulması planlanan mermer ocağı ve kırma-eleme tesisi için Çevresel Etki Değerlendirme (ÇED) süreci başlatıldı. Ancak projenin boyutu ve konumu, bir “ÇED oyunu” iddialarını beraberinde getirdi.
Proje sahibi Yunus Orhan’ın hazırlattığı dosyaya göre, toplam 97,85 hektarlık ruhsat sahasının ilk aşamada 24,99 hektarlık kısmı kullanılacak.
Neden 24,9 Hektar? ÇED Muafiyeti Hamlesi
Projenin en dikkat çekici yanı, başvurulan ÇED sahasının büyüklüğü. 25 hektarın altında bir alan seçilmesi, şirketin ÇED yönetmeliğindeki boşluktan faydalanarak süreci hızlandırma ve “ÇED Gerekli Değildir” kararı almayı hedeflediği şeklinde yorumlanıyor. Yönetmeliğe göre, 25 hektarın altındaki ocak sahaları ÇED sürecinden muaf tutulabiliyor. Bu sayede, halkın ve diğer kurumların görüşü alınmadan proje onaylanabiliyor.
Tarım Arazileri, Zeytinlikler ve Su Kaynakları Tehdit Altında
Planlanan proje alanı, hem hukuki statüsü hem de çevresel konumu açısından büyük tartışma yaratıyor. Proje, 1/100.000 ölçekli Çevre Düzeni Planı’nda “Tarım Arazisi” olarak işaretlenmişken, tapu kayıtlarında ise “orman” olarak geçiyor.
Dahası, ocak alanının hemen yanı başında ve yaklaşık 0,9 hektarlık bir kısmının içinde zeytinlikler bulunuyor. Projenin hayata geçmesi durumunda bu zeytinliklerin geleceği belirsiz. Ayrıca, Kuyucak ve Yeniköy gibi yerleşim yerlerine oldukça yakın olan mermer ocağı sahasında, faaliyetler süresince;
- Saatlik 100 kilogram, günlük 800 kilogram tozun havaya karışması,
- Ayda 822 ton su kullanılması,
- Yoğun gürültü,
- Flora kaybı ve fauna yer değişimi bekleniyor.
“Olumsuz Etkiler Azaltılacak” Vaadi Bölgeyi Endişelendiriyor
ÇED dosyasında, olumsuz etkilerin azaltılacağına dair taahhütler bulunsa da, bölge halkı ve çevre örgütleri endişeli. Uzmanlar, tarım arazilerinin ve zeytinliklerin bulunduğu bir alanda yapılacak madenciliğin geri dönüşü olmayan zararlara yol açabileceğini belirtiyor.
Bu durum, madencilik faaliyetlerinin çevresel duyarlılıkları hiçe sayarak hukuki boşlukları kullanma eğilimini bir kez daha gözler önüne seriyor.