Bir destandır varoşların hayatı….

BİR DESTANDIR VAROŞLARIN HAYATI….

Varoşlarda yaşam
Insandir insanı anlayan deselerde
Mevki makam önem taşır şu yalan dünya da kabul etmesekte…

Apartmanda büyümüş çocuklar ne anlar halimizden vaktimizden,
Valizi boya sandığı olan çocukluklarin
Kalleş pusu düşünceli beyinlerin dünyasında
Yasamak ne kadar keyifli olabilirdi ‘ki?

Bu yüzden
Varoşları anlamak çok kolay olsada
Anlamakta zordur beyinler dar olunca…

Hele sen bizim kış aylarımızı görseydin !!
Bir çift lâstik ayakkabı ile Dört mevsim yaşasaydın
Korkunun rengini dahi bilmezdin
Ne gün doğumunda
Nede gün batımında..

Heleki o güzel
Gözlerimiz den kayıp giden hayaller yokmu
O gül kokulu hayaller
Bir bir soldu geçti Nurlupar mahallemizde…

Ömür dedik yaşadık
Ay geceli yıldızları
Bir bir sayarken
Karanlık şafaklarda
Hep bir sren sesiyle uyandık yalnız sokakların ışıksız yollarında..

Doğup büyüdüğüm
Nurlupnar mahallem için
yazdığım Şiirimle
Baş başa bırakıyorum
Güzel insanları…

NURLUPINAR MAHALLESİ

Nurlu pnar mahallesinde
Sırtımda ceketim
Elimde tesbihim
Ufak voltalarda
Yürürüm adım adım

Yüreğim yangın
Kafam duman
Sapanla vurulan kuş gibi
Ölüyor hayallerim gram gram

Nurlupnar mahallesinde
Devriyeler saatinde
Siren seslerinde
Anonslarda geçer adım
Ayazda kalır umutlarım
İkinci adrese yol alır ayaklarım

Kelepçe vurulmuş yarınlarım
Acıyla beslenmiş umutlarım
Teksas köprüsünde
Duvarda yazılı kalmış Yaşadıklarım
Nurlupınar mahallesinde.

Aytekin KARAPAÇA